Kısa Öykülerim0 Comments

Tauruk adındaki ülkenin orta halli bir semtinde kirada oturan bir aile varmış. Baba bir fabrikada çalışırken,  anne de temizliğe gidermiş.  Ailenin, biri altı yaşında bir kızı, diğeri de dokuz yaşında bir erkek çocuğu varmış. Bu çocuklar,  annesinin yaptığı sebze yemeklerine hep burun kıvırırlarmış.  Hâl böyle olunca anne, ister istemez çocukların sevdiği yemekleri yaparmış. En çok da patates kızartmasını, bazen de az aldığı kıymaya ekmeği katarak yaptığı köfteyi yedirirmiş.   Günler geçtikçe …

Köşe Yazılarım0 Comments

Evleneceksin veya bir iş kuracaksın, hemen ne derler?  ‘Borç yiğidin kamçısıdır!’ Ver gazı! Ahmet, Mehmet, Aysel, Ayşe, şirket veya devlet, gırtlağa kadar borçlandı. Ayranımız yokken, tatlı tatlı yedik! Kimisi ev aldı. Kimisi araba. Kimisi de traktörüne mazot! Çarşı çarşı gezip kartları cırtlattık! Az maaşla geçinemeyince,  çocuklar, ‘ eğitim’, eşler ise ‘üstümde başımda yok!’ dedi. Şirketler ne yaptı? Üretim girdilerinin yükselmesi sonucu dünya ile rekabet edemez hale geldiler.  Ortadoğu’daki kargaşa ve …

Köşe Yazılarım0 Comments

İki katlı bir evimiz vardı.  Bahçesindeki kiraz ağaçlarının tepesine çıkıp gökyüzüne yakın olurduk 1965’li yıllarda… Kulaklarımıza takardık iki iri kiraz tanesini. Yaz olduğunda bahçesindeki içi su dolu varile çırılçıplak girip keyiflenirdik. Bahçesinde özgür olduğumuz bu evimiz satılıp Cebeci’ye geldiğimizde, henüz on yaşındaydım. Babam girişimci bir insandı. Sattığımız evin uygun bir yerinde tavukçuluk ile manavcılık bile yapmıştı.  O yıllarda Siyasal Bilgiler Fakültesi’nin Yayın İşleri’nde çalışıyordu. Kafasındaki plan, evimizi satıp Cebeci’den bir …