Kategori: Köşe Yazılarım

Evlere kapanmamız, kafe, lokanta, restoran ve müzikli işletmelerin açılmaması veya paket servisi ile kısıtlı çalışmaları, altmış beş yaş üstü insanların dünyada benzeri olmayacak şekilde evlere kapatılarak güneş yüzü göstermeden hapis gibi bulunmaları, çocukların yine aynı şekilde evlerde İnternet üzerinden eğitimleri, mesafe, maske derken, virüsün birinci yılına neredeyse yaklaşıyoruz. Atmış beş ile yirmi yaş arasındaki insanlar dışında kalanlar, hayatlarını dışarılarda devam etmektedirler. Zaman zaman tatillerle birlikte hafta sonları yasaklamalar arasında testler …

İnsanoğlu dünyaya ayak bastığında taşı görünce evirip çevirip baktı, sertti. İleri kara parçasına doğru attı, “Küt!”, diye, suyun olduğu bir yere attı, “Foş!” diye ses çıkarttı. “Bu nasıl bir şey?” diye,  şaşırdı. Çünkü Tanrı ona 1,4 kg ağırlığında üç şehrin santraline denk gelecek taze bir beyin vermişti. Ona, miskince oturma, yürü, hem de başın dik olarak yürü, sana ihtiyacın olan şeyleri verdim. Gözlem yap, iyi çalışırsan ileride ne mucizelerle karşılaşacaksın” …

Pandemi yılı olan 2020 yılını bir anlığına hayatımızdan çıkaralım ve geriye doğru Cumhuriyetin ilk kurulduğu yıllara kadar bir yolculuk yapalım. Bilmeyenler de araştırma yaparak öğrenebilirler. Sözü şuraya getirmek istiyorum. Cumhuriyetin ilk yıllarında insanlarımız gerçekten savaş yorgunu ve cahillikle uğraşmak zorundaydı. Eğitimi önemseyerek Köy Enstitülerin kurulması ile bir ışık ülkenin her tarafını aydınlatmaya çalışıyordu ki, şer güçler buna engel olarak ülke eğitimine büyük bir sekte vurmuşlardır. Ülkemiz işte bu zor koşullarda …